Γυναίκες: Ένα άρθρο που είναι αναγκαίο και επιτακτικό να διαβάσετε όλες σας.

Μια πολιτιστική κληρονομιά καταπιεσμένης θηλυκότητας: Πώς η κοινωνικοποίηση επηρεάζει και περιορίζει τη φυσική γυναικεία σεξουαλική ευχαρίστηση

Έχουμε ακούσει συχνά φράσεις όπως: “Έτσι φτιάχνονται οι γυναίκες” ή “Οι γυναίκες πρέπει να είναι γλυκές, όχι πολύ απαιτητικές”.

Αυτές οι φαινομενικά αθώες δηλώσεις κρύβουν μια παραδοσιακή πατριαρχική πολιτιστική κληρονομιά της Ανατολής που έχει διαμορφώσει βαθιά τις αντιλήψεις για τη γυναικεία σεξουαλικότητα ως υποταγμένη στο ανδρικό χαρέμι. Μια κληρονομιά που συχνά περνάει από γενιά σε γενιά, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στην προσωπική ζωή των γυναικών, ιδίως σε θεοκρατικές, συντηρητικές, παραδοσιακές κοινωνίες κλειστές σε δογματικές απόψεις και περιορισμένους, στερεοτυπικούς κοινωνικούς ρόλους.

Η κληρονομιά από τις μητέρες και τις γιαγιάδες
Οι μητέρες και οι γιαγιάδες μας, μας μεγάλωσαν σε μια εποχή όπου η γυναικεία σεξουαλικότητα ήταν συχνά ταμπού, ένα ανήθικο θέμα που έπρεπε να αποφεύγεται ή να αντιμετωπίζεται με δυσφορία, ακόμα και τιμωρία. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, όταν υπήρχε, συχνά περιοριζόταν σε ένα πλαίσιο θρησκευτικής ηθικής βασισμένο στη στέρηση, όπου ο έρωτας καταδικαζόταν ως κατάρα, η απόλαυση-ηδονή ως απαγορευμένος καρπός που τιμωρήθηκε με την αποπομπή της Εύας από τον Παράδεισο. Αυτές οι γυναίκες, με τη σειρά τους, εσωτερικεύουν αυτά τα μηνύματα και συχνά ασυνείδητα τα μεταδίδουν στις κόρες τους.

Το βάρος της παράδοσης
Ως αποτέλεσμα, πολλές γυναίκες κουβαλούν από νεαρή ηλικία ένα φορτίο περιοριστικών πεποιθήσεων σχετικά με τη σεξουαλικότητα: η απόλαυση είναι κάτι που πρέπει να προσφέρουν στον σύντροφό τους και όχι να την αναζητούν για τον εαυτό τους. Το γυναικείο σώμα είναι πηγή ντροπής, όχι απόλαυσης. Η ανοιχτή έκφραση των επιθυμιών θεωρείται χυδαία ή ακατάλληλη. Έτσι, ακόμη και σήμερα, ένας σημαντικός αριθμός γυναικών δεν φτάνει σε οργασμό μέσω της συνουσίας και αναζητά αυτή τη σωματική ικανοποίηση μέσω του αυνανισμού, πάντα κρυφά από ντροπή.

Ένα παιχνίδι ρόλων: Η δική του ευχαρίστηση, όχι η δική μου.
Αυτή η πολιτισμική κληρονομιά έχει διαμορφώσει ένα μοντέλο γυναικείας σεξουαλικότητας όπου οι γυναίκες συχνά υποβιβάζονται σε παθητικό ρόλο. Πρέπει να είναι έτοιμες να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες του συντρόφου τους, να κρύψουν τις δικές τους και να καταπιέσουν κάθε δυσαρέσκεια. Αυτή η στάση, που έχει τις ρίζες της στην ιδέα της υποταγμένης και αυτοθυσιαζόμενης θηλυκότητας, μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα ζητήματα:

Δυσκολία στην επίτευξη οργασμού:

Η εστίαση στην ευχαρίστηση του άλλου, σε συνδυασμό με το φόβο της κρίσης, μπορεί να εμποδίσει τη σεξουαλική ανταπόκριση μιας γυναίκας.

Αισθήματα ανεπάρκειας:

Πολλές γυναίκες αισθάνονται ανεπαρκείς αν δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του συντρόφου τους. Φοβούνται τη σύγκριση με άλλες γυναίκες και την απόρριψη, καθώς οι άνδρες είχαν ευκαιρίες για περιστασιακές συναντήσεις, ενώ για τις γυναίκες ήταν αμαρτία και προσβολή.

Έλλειψη απόλαυσης:

Η αναζήτηση της ευχαρίστησης των άλλων εις βάρος της δικής της οδηγεί σε μη ικανοποιητική και απογοητευτική σεξουαλικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές γυναίκες εγκαταλείπουν τη σεξουαλική δραστηριότητα σε νεαρή αναπαραγωγική ηλικία, θεωρώντας την άσκοπη ή επώδυνη δοκιμασία.

Δυσλειτουργικές σχέσεις: Η δυναμική της υποταγής μπορεί να δημιουργήσει ανισορροπίες στη σχέση του ζευγαριού. Πολλοί στοχαστές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες έχουν υποστεί περισσότερη σεξουαλική κακοποίηση μέσα στο γάμο από ό,τι η πορνεία.

Προκαλέστε τον “κανόνα.”. Ισχύει και εδώ.
Είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε ότι αυτά τα μοντέλα είναι πολιτισμικά κατασκευασμένα, προϊόντα της κοινωνικής δυναμικής, των φυλετικών διακρίσεων, των προκαθορισμένων πατριαρχικών σεξουαλικών ρόλων και μπορούν να ξεπεραστούν. Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση της ύπαρξης αυτών των περιορισμών και η αμφισβήτηση των περιοριστικών πεποιθήσεων. Το δεύτερο είναι μια ενεργή στάση απέναντι στην αγάπη, τη φυσική έκφραση της δίψας του σώματος για ευχαρίστηση και αμοιβαία συντροφικότητα.

Ξεπερνώντας τους περιορισμούς του παρελθόντος.
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση:

Η ολοκληρωμένη και χωρίς αποκλεισμούς σεξουαλική εκπαίδευση που προωθεί τη γυναικεία ευχαρίστηση και τη συνειδητή, υπεύθυνη σεξουαλικότητα είναι απαραίτητη για την υπέρβαση αυτών των προτύπων.

Θεραπεία: Μια θεραπευτική πορεία, μέσα σε ένα πλαίσιο ομαδικής ανταλλαγής εμπειριών, μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των ριζών των δυσκολιών του ατόμου, προωθώντας μια διαδικασία συλλογικής αυτοθεραπείας και προσωπικής ανάπτυξης.

Ομάδες υποστήριξης: Η ανταλλαγή εμπειριών με άλλες γυναίκες και άνδρες που ενδιαφέρονται για ισορροπημένες, υγιείς σχέσεις μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στο να αισθάνεται κανείς λιγότερο μόνος και υποταγμένος, να βρίσκει νέες προοπτικές έκφρασης της σεξουαλικότητας με καλλιεργημένες ιδέες, αναζωογονημένες κοινωνικές δράσεις και πιο συνειδητές, ελεύθερες επιλογές.

Αυτοαγάπη: Η καλλιέργεια μιας υγιούς σχέσης με το σώμα και τη σεξουαλικότητά σας είναι απαραίτητη για να απελευθερωθείτε από τις κρίσεις και τις προσδοκίες των άλλων. Εξάλλου, η διατήρηση ισχυρών συναισθηματικών δεσμών με τους συντρόφους απαιτεί μια ρομαντική εκπλήρωση που καλλιεργεί συνεχώς το ενδιαφέρον για συμβίωση.

Οι ρίζες της γυναικείας ευχαρίστησης είναι συχνά συνυφασμένες με τα νήματα ενός παρελθόντος που μείωσε τη γυναικεία σεξουαλικότητα, από έναν κυρίαρχο ρόλο στις προϊστορικές μητριαρχικές περιόδους που διήρκεσαν εκατομμύρια χρόνια έως έναν περιθωριακό ρόλο μετά την πρόσφατη γεωργική επανάσταση, που διήρκεσε μόλις μερικές χιλιετίες. Μια πολιτισμική κληρονομιά παθητικής συμπεριφοράς, ενάντια στην ανθρώπινη φυσιολογία, έχει ενσταλάξει κατασταλτικούς φόβους στις γυναίκες επί γενεές, εμποδίζοντάς τες να εκφράσουν τις επιθυμίες τους, να ελαχιστοποιήσουν τις ανάγκες τους και να αγωνιστούν για να αναζητήσουν την ευχαρίστηση.

Παραδείγματα ανασταλτικών συμπεριφορών.
Φόβος της κρίσης και της σύγκρισης: Πολλές γυναίκες φοβούνται ότι θα χαρακτηριστούν “εύκολες” ή “πολύ επιθετικές” αν εκφράσουν ανοιχτά τις σεξουαλικές τους επιθυμίες.

Τάση να ικανοποιούν τους συντρόφους: Οι γυναίκες συχνά επικεντρώνονται στην ικανοποίηση των αναγκών του συντρόφου τους, επιδεικνύοντας υποτακτικότητα ενώ παραμελούν τις δικές τους.

Δυσκολία να λένε “όχι”: Ο φόβος να πληγώσουν τα συναισθήματα του συντρόφου μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη σεξουαλική επαφή, που συμβαίνει συχνότερα από ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς χωρίς να έχει βιώσει στενές σχέσεις με γυναίκες που υπόκεινται σε κυρίαρχους συντρόφους.

Ντροπή για το σώμα: Πολλές γυναίκες νιώθουν ανασφάλεια για το σώμα τους και άβολα με τη σεξουαλικότητά τους, προσποιούμενες ικανοποίηση στη δυναμική της εξουσίας αποκλειστικά και μόνο για να διατηρήσουν τους δεσμούς συνεξάρτησης.

Η πεποίθηση ότι η ευχαρίστηση είναι ανδρικό προνόμιο: Αυτή η βαθιά ριζωμένη ιδέα οδηγεί πολλές γυναίκες να πιστεύουν ότι η απόλαυση είναι ένα αποκλειστικό ανδρικό δικαίωμα, που επικρατεί σε καταπιεσμένες κοινωνίες υπό θεοκρατική, πατριαρχική κυριαρχία, όπου οι γυναίκες αναμένεται να αποκρύψουν τη θηλυκότητά τους.

Πολιτιστικός αντίκτυπος: Μελέτες και έρευνα
Πολυάριθμες βιοκοινωνιολογικές μελέτες έχουν αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο ο πολιτισμός επηρεάζει βαθιά την αντίληψη και την εμπειρία της γυναικείας σεξουαλικότητας. Η βιβλιογραφία είναι γεμάτη από μαρτυρίες γυναικών που επαναστάτησαν ενάντια στην ανδρική σεξουαλική κυριαρχία, συμπεριλαμβανομένων διάσημων προσωπικοτήτων όπως

Simone de Beauvoir: Η Γαλλίδα κοινωνική φιλόσοφος τόνισε πώς οι γυναίκες συχνά ορίζονται σε σχέση με τους άνδρες, γεγονός που μπορεί να περιορίσει τη σεξουαλική τους έκφραση.

https://en.wikipedia.org/wiki/Simone_de_Beauvoir

Shulamith Firestone: Η ριζοσπαστική φεμινίστρια ανέλυσε πώς η πατριαρχική κοινωνία έχει καταπιέσει τη γυναικεία σεξουαλικότητα, μετατρέποντάς την σε όργανο της ανδρικής εξουσίας.

https://en.wikipedia.org/wiki/Shulamith_Firestone

Nancy Friday: Η συγγραφέας και θεραπευτική αναλύτρια συγκέντρωσε μαρτυρίες από χιλιάδες γυναίκες, αποκαλύπτοντας την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία των γυναικείων σεξουαλικών εμπειριών.

https://en.wikipedia.org/wiki/Nancy_Friday

Στρατηγικές για την υπέρβαση της παθητικότητας.
Για να απελευθερωθείτε από τους περιορισμούς του παρελθόντος και να βιώσετε μια ικανοποιητική σεξουαλικότητα, μπορείτε να ξεκινήσετε ένα ταξίδι προσωπικής ανάπτυξης μέσα από συλλογικές διαδικασίες διαλόγου και αλληλεγγύης, όπως

Επίγνωση του σώματος: Μέσα από θεωρητική κατάρτιση και πρακτικές όπως η άσκηση, η εμβάθυνση στη φύση, ο χορός, η γιόγκα, το πιλάτες και το μασάζ, μπορείτε να ανακαλύψετε εκ νέου το σώμα σας και να μάθετε να ακούτε τα σήματά του.

Ξεκάθαρη, διεκδικητική σεξουαλική επικοινωνία: Το να μάθετε να εκφράζετε τις επιθυμίες σας με σαφήνεια και αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητο για την οικοδόμηση ικανοποιητικών σεξουαλικών σχέσεων.

Σεξοθεραπεία: Ένας σεξοθεραπευτής ή μια έμπειρη γυναίκα-μαρτυρία μπορεί να σας προσφέρει εργαλεία και τεχνικές για να ξεπεράσετε τις δυσκολίες που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα.

Ομάδες υποστήριξης: Το να μοιραστείτε τις εμπειρίες σας με άλλες γυναίκες και άνδρες που έχουν απελευθερωθεί από τις παραδοσιακές πατριαρχικές νοοτροπίες μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο για να νιώσετε λιγότερο μόνοι και να βρείτε υποστήριξη και διεξόδους για τους αγώνες σας.

Σεξουαλική εκπαίδευση: Η ολοκληρωμένη και χωρίς αποκλεισμούς σεξουαλική εκπαίδευση που προωθεί τη γυναικεία ευχαρίστηση και τη συνειδητή, υπεύθυνη σεξουαλικότητα είναι απαραίτητη για να ξεπεραστούν αυτά τα πρότυπα. Αυτή θα πρέπει να ξεκινά από το σχολείο και να συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, καθώς η σεξουαλικότητα εξελίσσεται με την ηλικία και απαιτεί προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες βιολογικές και κοινωνικές ανάγκες.

Η ευχαρίστηση είναι παγκόσμιο δικαίωμα.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η ευχαρίστηση, η απόλαυση στον έρωτα, η πλήρης ολοκλήρωση και η κατανόηση στις σχέσεις είναι αναφαίρετα δικαιώματα για κάθε άτομο, ανεξαρτήτως φύλου. Η απελευθέρωση από τις εξαρτήσεις του παρελθόντος και η ζωή μιας ικανοποιητικής σεξουαλικότητας είναι εφικτή για όλες τις γυναίκες και είναι σωστό να τη διεκδικήσουμε και να την επιτύχουμε μέσα από τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη.

Ένα εξελικτικό μονοπάτι προσωπικής ανάπτυξης.
Το ξεπέρασμα των πολιτισμικών, κοινωνικών και θρησκευτικών συνθηκών και η κατάρριψη των στερεοτύπων απαιτεί χρόνο, αναζήτηση συμβουλών και γνωστική προσπάθεια, αλλά είναι ένα μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη αυτογνωσία, πιο ικανοποιητικές σχέσεις και μια πιο πλούσια και γεμάτη ζωή.